Para el fin de semana una lectura cerebral.

Este pequeño artículo sobre neuromarketing lo publico en los últimos años, porque explica dos cosas. Por un lado,  una leve introducción de como funciona el cerebro que, a quien no se haya preocupado de ello, le va a sorprender porque lo romperá algún esquema. Por otro lado, como puede afectar a la publicidad y al consumo. A veces esclarecedor, a veces inquietante. Léase con calma. Buen fin de semana en casa.

10 opiniones en “Para el fin de semana una lectura cerebral.”

  1. Personalemente, chamoume a atención, en primeiro lugar, o dato de que os seres humanos somos capaces de reter máis de 10.000 marcas. Un dato que me parece irreal.
    Con respecto ao estudo, gustoume as formas e distintas definicións que se propoñían sobre a memoria. Unhas definicións que obrigan ao lector a preguntarse, dun xeito case filosófico, que é realmente a memoria. Unha memoria que, entre outras cousas, olvida e se equivoca, como se mencionaba.
    No meu caso, descoñecía a existencia do neuromarketing. Considero que é unha disciplina que nun futuro próximo, cando se desenvolva o seu estudo e a súa práctica, será un elemento fundamental de consideración en empresas de publicidade, que levará a analizar dun xeito máis exhaustivo os comportamentos cognitivos dos individuos, o seu verdadeiro funcionamento.

  2. Entendo perfectamente a vinculación e a importancia para o marketing da memoria xa que os consumidores son os que reterán distintas propostas de diferentes marcas para depois á hora da compra rememoren que sensación e que sentimentos lle evocan a campaña publicitaria.

  3. Era ya conocido que es posible inducir recuerdos falsos en cualquier individuo ya que la memoria a largo plazo es inestable y está condicionada por el subconsciente, lo que reprime una serie de recuerdos y modifica otros (teoría sostenida ya por Freud). Sin embargo, y siendo evidente la utilidad de esto desde el punto de vista publicitario, debemos observarlo también desde un plano ético. Cada vez hay más conocimiento y, por lo tanto, se posibilita más el control de la memoria, pero poner este al servicio de la publicidad puede crear un escenario distópico.

    Quería comentar, en segundo lugar, una teoría del ámbito de la comunicación muy extendida y muy útil tanto para el periodismo como para la publicidad, el framing. La teoría del encuadre depende enormemente de la memoria, puesto que generará una imagen (un encuadre) del medio, marca o cualquier comunicador. Dejo dos artículos a continuación que exponen esta teoría: https://psicologiaymente.com/psicologia/teoria-del-encuadre-framing http://www.revistalatinacs.org/070/paper/1053/RLCS-paper1053.pdf

  4. «En ese sentido, la primera de las características que definen a la memoria se
    fundamenta en la evidencia científica de que las imágenes no se archivan como
    facsímiles de cosas, eventos, palabras o frases. No existen imágenes permanentes
    de nada, ni siquiera en versión en miniatura, lo que contradice totalmente la creencia que la memoria sea un almacén de recuerdos (Damasio, 2005). Por lo tanto, no
    podemos seguir pensando que las memorias son como fotos de un álbum que si las
    «guardamos» adecuadamente se recordarán bajo las mismas condiciones (Schacter,
    2001).»

    ¿Hasta qué punto puede entrar en juego en ello el Efecto Mandela?

  5. Moi interesante. Para comezar simplemente o dato de que recordamos 10.000 marcas independentemente de se nos gustasen ou non, xa me chamou a atención para seguir lendo con máis curiosidade.
    Houbo certas cousas que non me chamaron tanto a atención porque xa as coñecía, como o feito de que a memoria é subxectiva, porque evidentemente nunca recordamos os feitos, os momentos, ou as cousas tal e como aconteceron.
    Parécenme moito interesantes estudos deste estilo porque se unha marca busca ser recordada e ter un espazo na memoria das persoas, é totalmente relevante definir e coñecer o funcionamento desta.
    Aínda así, ata que punto é ético empregar as características negativas da memoria para aproveitarse delas dende a publicidade?

  6. Hola, como veis el tema da para mucho. Este documento solo quería plantearlo como una introducción a un mundo por descubrir y en permanente evolución. Si os queda el concepto de la memoria como captura fragmentada de recuerdos que volvemos a primera linea reconfigurado, ya es importante. Hay quien dice que para recordar cosas, no hay nada peor que nuestro cerebro, del que todos pensamos que el nuestro es infalible en los hechos. Mentira. Podéis jugar a recordar un mismo evento con un amigo/a y veréis cuanto, a veces, se separa una realidad de otra.
    Sobre la publicidad. Entre inquietante y eficaz. Las marcas, la publicidad, sabrán que cosas activan que parte del cerebro y las usarán. Es el neuromarketing. Para quien quiera ver más os dejo un blog – https://neuromarketingspain.blogspot.com- ligerito pero muy ilustrativo.

  7. Curiosa a maneira que ten o noso cerebro de traballar e de reter información, pero sobre todo, a facilidade que ten tamén para falsear as nosas lembranzas ata o punto de que nos faga dubidar a nós mesmos de se un recordo que temos pasou na realidade ou é produto da nosa mente.
    A verdade é que me pareceu un traballo moi esclarecedor e ao mesmo tempo moi interesante sobre como pode xogar un papel tan importante as distintas dimensións da nosa mente no traballo dos publicistas. Ben é certo que os receptores dos anuncios sempre xulgamos (eu mesma tamén me inclúo) ás veces ata de xeito un tanto frívolo, das tácticas que chegan a empregar para chamar a atención sobre nós e as técnicas utilizadas para tratar de crear «o anuncio», que nos marque e que nos faga mercar dito produto ou servizo.
    Pero o verdadeiramente interesante é todo o traballo de neuromarketing que hai detrás de todo iso, ese estudo tan ben explicado no ensaio anterior, que fai cuestionar aos profesionais do sector mil e unha dúbidas sobre que será o máis adecuado para cada anuncio de cada produto.

  8. Yo sí conocía el concepto de neuromarketing, y me parece una forma de avanzar. Al igual que todxs, yo también huyo de la publicidad cuando, por ejemplo, estoy viendo una película en TV. Las empresas deben ser plenamente conscientes de la gran masificación de anuncios, por lo que necesitan destacar. Apelar a las emociones me parece una buena forma de permanecer en la mente de los consumidores.

    Un buen ejemplo serían los anuncios de Casa Tarradellas que, para mí, son magníficos; son historias de poco más de un minuto. Historias cotidianas que te venden el producto en la propia historia. Mi aprobado se lo llevan.

    Os dejo aquí mi favorito https://www.youtube.com/watch?v=J87qcOQjRCE

  9. Xa de entrada, aclarar que descoñecía o mundo do neuromarketing, sobre o que, tras ler este artigo, incita a indagar a maiores sobre o tema. Paréceme moi chamativo o impacto que a memoria pode ter sobre a eficacia publicitaria, de aí que se procure que os anuncios seduzcan á razón e estimulen os sentimentos. Actualmente, a gran maioría dos estudos sobre a memoria céntranse naquela que é retrospectiva, é dicir, naqueles acontecementos pasados, por iso cuestiono se podería ser tamén de gran interese que se realizasen máis estudos sobre a memoria prospectiva, é dicir, sobre aquela que nos recorda actividades que poden realizarse nun futuro, xa que os anuncios deberían buscar ter repercusión nun futuro, de tal forma que pode ser útil indagar nos aspectos prospectivos dos recordos.
    Ao fin e ao cabo, a publicidade busca comunicar, polo que comprender a reacción das persoas aos estímulos publicitarios e coñecer mellor os pensamentos do ser humano fará que esta resulte máis efectiva pero, ao igual que algúns dos meus compañeiros, tamén me pregunto ata que punto pode ser ético aproveitarse daquelas características negativas que pode presentar a memoria.

  10. Un artigo realmente interesante. A verdade é que non acostumo, en xeral, a determe a ler este tipo de pezas, relacionados co mundo da ciencia, pero quizáis si debéramos tomar conciencia da importancia que teñen os descubrimentos coma este no ámbito da comunicación.

    Paréceme curioso observar os métodos que se empregan no marketing e na publicidade, e incluso me chega a “asustar” un pouco, en especial toda a parte da memoria implícita. É chamativa a maneira en que o noso cerebro está activo continuamente, e incluso cando estamos distraídos ou ensimismados, el segue traballando por nós.

    Nunca caera na conta de todo o que se pode sacar da psicoloxía para a investigación comunicativa e publicitaria, quizáis porque é algo que está tan presente no noso día a día que non paramos a reflexionar, como con moitas outras cousas.

    Chamoume en especial a atención a parte sobre a posibilidade de mudar os recordos que temos sobre unha marca, facer que teña un lugar especial na mente do consumidor, crear unha especie de “vínculo”, de familiaridade. Fíxome pensar en cando vamos de viaxe: unha das cousas que buscamos é experimentar cousas novas (ambientes, aventuras, costumes), pero cando se trata de gastronomía, por exemplo, acabamos acudindo ao que xa coñecemos, sexa McDonald’s ou Estrella Galicia.

    Todo isto pódenos levar a recapacitar un pouco sobre a labor do marketing e da publicidade que, tan demonizadas como están, sírvense da neurociencia e da comunicación, entre outras disciplinas, para crear unha mensaxe (polo xeral) artística.

Deja una respuesta

Introduce tus datos o haz clic en un icono para iniciar sesión:

Logo de WordPress.com

Estás comentando usando tu cuenta de WordPress.com. Salir /  Cambiar )

Foto de Facebook

Estás comentando usando tu cuenta de Facebook. Salir /  Cambiar )

Conectando a %s

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.

A %d blogueros les gusta esto: